شیرینکنندههای مصنوعی موجب ابتلا به دیابت میشوند؟
برای کسانی که سعی دارند سبک زندگی سالمی داشته باشند، انتخاب بین قند و شیرینکنندههای مصنوعی مانند ساخارین میتواند گیجکننده باشد.
نتایج جدید به رهبری محققان مرکز پزشکی دانشگاه ایالتی اوهایو وکسنر و کالج پزشکی دانشگاه ایالتی اوهایو آمریکا نشان داد که ساخارین جایگزین قند منجر به پیشرفت دیابت در بزرگسالان سالم نمیشود.
جورج کایریازیس، استادیار شیمی زیستی و داروسازی، ایالت اوهایو و محقق ارشد این تحقیق گفت: «نتایج این تحقیق مخالف نتایج تحقیقات گذشته نیست، آنها فقط بهاندازه کافی مواردی مانند شرایط زمینهای سلامتی، گزینههای رژیم غذایی و عادتهای زندگی را کنترل نکرده بودند. ما بامطالعه شیرینکننده مصنوعی ساخارین در بزرگسالان سالم، اثرات آن را جدا کردهایم و هیچ تغییری در میکروارگانیسم روده شرکتکنندگان یا مشخصات متابولیکی آنان مشاهده نکردیم، همانطور که پیشازاین اشارهشده بود.»
شیرینکنندههای مصنوعی بدون کالری اغلب بهعنوان جایگزین قندها در رژیم غذایی مصرف میشوند و ساخارین یکی از ۶ شیرینکننده مصنوعی مورد تایید سازمان غذا و دارو است.
محققان اظهار کردند: استفاده از شیرینکنندههای مصنوعی در دهه گذشته به دلیل افزایش آگاهی از پیامدهای منفی سلامتی مرتبط با مصرف بیشازحد قند، به طرز چشمگیری افزایشیافته است.
جوان سرانو، محقق بخش شیمی زیستی و داروسازی در ایالت اوهایو گفت:مطالعات قبلی در جای دیگر نشان میدهد که مصرف شیرینکنندههای مصنوعی با سندرم متابولیک، افزایش وزن، چاقی و بیماری کبد چرب غیرالکلی همراه است. این یافتهها نگرانیهایی را ایجاد کرده که مصرف آنها شاید منجر به پیامدهای نامطلوب سلامت عمومی شود و فقدان مطالعات مداخلهای کنترلشده باعث سردرگمی شده است.»
در مجموع ۴۶ بزرگسال سالم در سنین ۱۸ تا ۴۵ سال با شاخصهای توده بدنی ۲۵ یا کمتر این مطالعه تصادفی، دوسوکور و کنترلشده با دارونما را انجام دادند.
شرکتکنندگان کپسولهایی را مصرف کردند که حاوی حداکثر میزان قابلقبول روزانه ساخارین یا لاکتیزول (یک مهارکننده گیرنده طعم شیرینی)، یا ساخارین با لاکتیزول یا دارونما به مدت دو هفته بود. حداکثر میزان قابل قبول ساخارین روزانه ۴۰۰ میلیگرم در روز است که بسیار بیشتر از میزان متوسطی است که مصرف میشود.
در این تحقیق، افرادی را که دارای شرایط پزشکی حاد یا مزمن بودند یا از داروهایی استفاده میکردند که میتوانست بهطور بالقوه بر عملکرد متابولیک بدن تاثیر بگذارد، مانند دیابت، جراحی چاقی، بیماری التهابی روده یا سابقه سوء جذب و بارداری یا شیردهی، کنار گذاشته شدند.
محققان همچنین به مدت ۱۰ هفته اثرات حتی بیشتر دوز ساخارین را در موشهایی آزمایش کردند که ازنظر ژنتیکی فاقد گیرندههای طعم شیرین بودند و نتایج مشابهی داشتند؛ شیرینکننده مصنوعی بر تحمل گلوکز تاثیر نداشت، یا باعث تغییرات قابلتوجهی در میکروارگانیسمهای روده یا اثرات نامطلوب سلامتی نشد.
کایریازیس گفت: «از طرف دیگر، بهخوبی ثابتشده است که قند بر چاقی، بیماریهای قلبی و دیابت اثرگذار است؛ بنابراین، در صورتی که شیرینکنندههای مصنوعی مانند ساخارین بر اساس تمام اطلاعات علمی موجود انتخاب شود بیانگر این موضوع است که ما برنده این تحقیقات هستیم.»
تحقیقات آینده میتوانند روی هر شیرینکنندهای که مورد تایید سازمان غذا و دارو است، بهصورت جداگانهای تحقیق کنند تا تفاوت در نحوه متابولیسم آنها را بررسی کنند. همچنین محققان میتوانند این مواد را در مدتزمان طولانیتری بررسی کنند تا مطمئن شوند برای استفاده روزانه ایمن هستند.
نتایج این تحقیق در مجله Microbiome منتشر شده است.
